Ellerimdeki rahatsızlıktan dolayı bu sayfayı ve tığ işleri blogumu çok ihmal ettim. Oysa ben tüm bloglarımda severek yazıyorum. Özellikle çok az sayıda takipçisi olan bu sayfamın yeri bir başka benim için. Çünkü biliyorum ki sadece sevgili hayvan dostları okuyor buraya yazdıklarımı. Açıkçası yüreğinde hayvan sevgisi olan bir avuç değerli dostla paylaşıyorum, deneyim ve duygularımı.. İşte bunları düşünerek artık kendimi iyi hissettikçe buradan da paylaşımlarıma devam edeceğim. Bu kadar sızlanma yeter. Sizlere minik patili dostlarımdan görüntüler gönderiyorum. Sevgilerimizle..
Biber'im iyileşti, aileye çok uyum sağladı.Bakmayın öyle asık suratlı göründüğüne:) Tipi öyle ne yapsın. Aslında her hareketi ile mutlu olduğunu anlatıyor.
Minik'im ve Jane'im.
Colette'im ender dinlenme hallerinden birinde
Verandamızda baktığım minik tekir kızımı anımsayacaksınız. Salgın hastalıktan zor kurtarmıştık. Klinikte üç gün kaldıktan sonra çatı katımızda iki hafta karantinada baktık. İyileşince, veterinerin de onayını alıp yine verandada yeni bir yuva hazırladık. Çünkü yukarıda çok sıkılmıştı ve ağlar gibi sesler çıkarıyordu. Şimdi özel mamalarla besliyoruz. Biraz daha toparlayınca kısırlık operasyonu geçirecek. Adını da Nazlıcan koyduk. Siteye yakında taşınacak bir aile Nazlıcan'a talip. Bakacağız artık; gerçek hayvansever olduklarına ikna olursam vereceğim.
Nazlıcan'ımın karantina günleri
